ئەوانەی نەخۆشی زەبحەی دڵیان هەیە ، واتە تووشی سنگ توندبوون دەبن، یان بۆڕییەكانی خوێنی دڵیان خوێنی كەمیان بۆ دەچێت، ئەگەر ئازارەكەی زۆر نەبوو و حەبی ژێر زمانی بەكاربهێنێت، ئەتوانێت ڕۆژووەكەی بگرێت و حەبەكانی بخاتە پارشێو و بەربانگەوە. بەڵام هەركات ئازاری سنگی بۆ دروستبوو، یان زەبحەكەی یاری كرد، لەو كاتەدا بە ناچاری ئەبێت ڕۆژووەكەی بشكێنێت.